Η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας με το Γραφείο Σχολικών Δραστηριοτήτων, ο Δήμος Χαλκιδέων, το Εργαστήρι Καλλιτεχνικής Παιδείας με συνδιοργανωτές την Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας και τον Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ. παρουσιάζουν το εκπαιδευτικό διαδραστικό πρόγραμμα με παράλληλα εργαστήρια: «Ταξίδι με τις Μούσες»
Πρόκειται για σειρά δωρεάν παραστάσεων και εργαστηρίων για μαθητές δημοτικών σχολείων, που αφορά την έμπρακτη μύηση των παιδιών στον κόσμο της τέχνης και ευρύτερα του πολιτισμού, μέσα από την επαφή τους κυρίως, με τη μουσική, το χορό και το θέατρο. Οι παραστάσεις θα δοθούν στις 20,21,23 & 24 Νοεμβρίου στο δημοτικό κατάστημα Βασιλικού και στις 28, 30 Νοεμβρίου & 1 Δεκεμβρίου στο συνεδριακό κέντρο της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας.
Ταξίδι με τις Μούσες
Τί αποκαλούμε όμορφο; Τί ωραίο; Υπάρχει ακριβής ορισμός;
Ποιός μας διδάσκει ποιές μυρωδιές ευωδιάζουν και ποιές είναι ανυπόφορες;
Πώς ξεχωρίζουμε ένα έργο τέχνης, ανάμεσα σε άλλα καθημερινά αντικείμενα; Και γιατί πολλές φορές σ’ αυτά τα απλά αντικείμενα προσπαθούμε να δώσουμε καλαισθησία;
Γιατί απαριθμούμε και κατατάσσουμε σε κατηγορίες τα πάντα γύρω μας, υλικά και πνευματικά και ύστερα συνθέτουμε καινούργιες καταστάσεις, σενάρια, μουσικές και αρχιτεκτονήματα;
Κάθε ταξίδι ξεκινά από μια αφετηρία, ένα σταθμό. Αυτό είναι σίγουρο. Αβέβαιη είναι η προσέγγιση του προορισμού και οι συνθήκες στην πορεία. Γι’ αυτό είναι σπουδαίο και μαγικό κάθε ταξίδι…..
Εμείς τώρα δεν θα πρωτοτυπήσουμε. Θα βασιστούμε στα σίγουρα. Δική μας αφετηρία στο πολιτισμικό ταξίδι είναι η γλώσσα μας, η ελληνική.
Ας μην κουραζόμαστε λοιπόν για συγκριτικούς ή περιγραφικούς ορισμούς. Ας ακούσουμε μόνο αυτή τη σοφή μας γλώσσα.
Όμορφο (εύμορφο) είναι ό,τι έχει ωραία μορφή, ενώ αντίθετα άσχημο είναι αυτό που δεν έχει σαφή περιγεγραμμένα όρια, δεν έχει σχήμα. Ωραίο είναι ό,τι έρχεται στην ώρα του. Για σκεφτείτε το. Διαφέρει το όμορφο από το ωραίο. Το πρώτο σχετίζεται με τα όρια του τόπου ενώ το δεύτερο με τα χρονικά όρια.
Μούσα, η ρίζα της λέξης είναι το μα- από το ρήμα μάω-μω που σημαίνει ζητώ να μάθω. Από κει έρχεται το μανθάνω αλλά και η μήτηρ – μάνα που αποτελεί το πρώτο «άλλο» ον και την πρώτη μας – και πιο σημαντική – δασκάλα. Η ετυμολογία κάθε λέξης είναι, όπως καταλαβαίνετε, από μόνη της, ένα ξεχωριστό ταξίδι.
Οι μούσες λοιπόν είναι οι φωνούλες μέσα μας, που πότε αναρωτιούνται, πότε επινοούν οτιδήποτε, πότε συνθέτουν μουσική, ποίηση, πότε ανακαλύπτουν φυσικούς ή μαθηματικούς νόμους και μ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να κάνουν το χαοτικό κόσμο που μας περιβάλλει, αλλά κι εμάς ως κοινωνία, όμορφους και ωραίους! Αρκεί να τις ακούμε. Και για να τις ακούμε, σύμφωνα με το παράδειγμα του Ηρακλή, πρέπει να ακολουθούμε το δρόμο της Αρετής.
Τι λέτε λοιπόν;
Τις χρειαζόμαστε;
Χωρίς αυτές δεν υπάρχουν ταξίδια.
Και ζωή δίχως ταξίδι … δεν σε κάνει ΑΝΘΡΩΠΟ.
